Καθώς περπατάμε με το Μάνο στη Μπρόντγουεη -άφραγκοι κι΄ο ι δυό- χώνεται ξαφνικά σε ένα "αυτόματο φωτογράφο" και μόλις βγαίνει κρατάει τη φωτογραφία του και μου λέει: "Παραπλανητική, αφου δείχνει ένα υπέρβαρο, καλοζωισμένο άτομο". Μπαίνω κι΄εγώ στο παραβάν και βγαίνω με τη δική μου φάτσα σε απόγνωση, καθόλου παραπλανητική, αφού βρίσκομαι σε στιγμή που συνειδητοποιώ ότι είμαι ένα μηδενικό κάτω απο τους ουρανοξύστες... Ο Μάνος γράφει μουσική για ένα καινούργιο δίσκο, ο Καζάν τελειώνει ένα βιβλίο, εγώ ζω στον ίσκιο τους, ρεμπελεύοντας άσκοπα σε μιά πόλη αφιλόξενη πιά για μένα... Ο Σκούρας έμαθε το ρεμπελιό μου, μου΄ κοψε το βδομαδιάτικο... Προσπαθώ να τα φέρω βόλτα με νυχτοκάματο σ΄ένα σκυλάδικο πολυτελείας, που τραγουδάει ένας φίλος αλογατάς, ο Μίμης Παππάς... Μολόγατα-μολόγατα, τα χάσαμε στ΄άλογατα... Στους Ελληνες πελάτες που με ξέρουν, λέω ότι κάνω δημόσιες σχέσεις...