("νιώθω ευγενής ευρωπαίος, απέναντι σε κάποιους αγροίκους Αμερικάνους. γιατί διατηρώ την από αιώνων ελληνικότητά μου")----- Μετά Νέας Υόρκης εποχή, είπε: "Τους ανθρώπους που έχουν φύγει αλλά παραμένουν ζωντανοί τους έχουμε καθημερινά τοποθετημένους μέσα μας και τους κουβαλάμε σ΄ ολόκληρη τη ζωή μας … το θέμα παύει να έχει χρόνο. Η μνήμη γίνεται παρόν”----- Αυτοβιογραφούμενος το 1980-81: "Και τώρα καταστάλαγμα του βίου μου μέχρι στιγμής είναι: A δ ι α φ ο ρ ώ για τη δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ. Π ι σ τ ε ύ ω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας. Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, τη σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα». ----- Μιά εβδομάδα πριν πεθάνει σε συνέντευξή του:"Ως συμπεριφορά είμαι μεγαλοαστός. Ως καλλιέργεια είμαι ποιητής. Και ως βαθύτερη ιδιοσυγκρασία είμαι λαικός"