Αυτές τις πολύτιμες αναμνήσεις για τον Μάνο, τις προσέχω, σαν υφάδι στον αργαλιό. Ο ίδιος μου έλεγε, ότι αν ποτέ γράψω για το χρονικό του στη Νέα Υόρκη, να το προσέξω ως λαξευτής που σμιλεύει πεντελικό μάρμαρο κι΄όχι σαν βιαστικός αγγειοπλάστης εκθεμάτων λαικής αγοράς... Ακριβέ φίλε κάνω ότι μπορώ, αλλά μη ξεχνάς ότι ο λύκος δεν μπορεί ν΄αλλάξει περπατησιά στα γεράματα κι΄ο δημοσιογράφος στιλ... Γι΄αυτό, όταν ξανανταμώσουμε, μη με κοιτάξεις κατάματα με κείνο το αυστηρό, επιτημιτικό βλέμμα που έρριχνε σε σένα ο Γκάτσος. Και πίστεψε: ότι αποθηκεύω εδώ, το κάνω με αγάπη και θαυμασμό για σένα.